Sened-i ittifak

Sened-i ittifak, Osmanlı İmparatorluğu döneminde Tanzimat Fermanı (3 Kasım 1839) ile beraber uygulanmaya başlanan yönetim ve hukuk sisteminde bir değişikliği ifade etmektedir. Sened-i ittifak, anayasalara bağlılık ilkesini ve haklarını güvence altına alan bir belge olarak kabul edilmektedir.

Bu belge ile Osmanlı İmparatorluğu’nda temel hak ve özgürlüklerin korunması, vatandaşların eşitlik ve adalet temelinde yönetilmesi amaçlanmaktadır. Sened-i ittifak, hukuk düzenlemeleri ve reformları içermekte olup, müsadere, keyfî ceza ve işkencesini yasaklamaktadır. Ayrıca örfi hukukun yerine batı hukukunu getirerek, ülkede hukuki bir standart ve düzen sağlamayı hedeflemektedir.

Sened-i ittifak, Osmanlı İmparatorluğu’ndaki hukuk düzeninin Batılılaştırılmasında önemli bir rol oynamış ve Tanzimat Dönemi’nin bir sembolü olarak kabul edilmiştir. Ancak, belgenin uygulanması ve etkinliği noktasında bazı sınırlamalar ve eksiklikler olduğu için tam anlamıyla başarılı olamamıştır.